Geachte aanwezigen, dames en heren, jongens en meisjes, u allen hartelijk welkom op deze bijzondere en markante plek in onze gemeente Bunnik,
Het is ieder jaar weer goed om te zien dat zoveel mensen op 4 mei de weg naar het indrukwekkende herdenkingsmonument hier op Fort Rhijnauwen weten te vinden. Het geeft een gevoel van warme verbondenheid met onze bevrijders, met elkaar en met onze toekomstige generatie als wij in serene stilte de wandeling naar deze herdenkingsplek met elkaar aangaan om hier vervolgens de eer te bewijzen en onze dankbaarheid te tonen aan de mannen en vrouwen die, waar ook ter wereld, hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid.

En, natuurlijk, gaan onze gedachten, juist op deze plek, ieder jaar weer naar de vele Nederlandse en Belgische verzetsstrijders die op deze plek door de bezetter zijn gefusilleerd. Doodgeschoten, omdat ze samen met vele anderen wilden werken aan een vrij Nederland, een vrij Europa en een vrije wereld.
Het is weer goed en betekenisvol dat hier vanavond de namen worden genoemd van hen van wie wij weten dat zij hun leven op deze plek hebben moeten laten. Ik heet in het bijzonder de nabestaanden van deze slachtoffers welkom hier op de plek waar wij zullen gedenken.
Het nationaal comité 4 en 5 mei heeft binnen het meerjarenthema ‘Vrijheid wereldwijd’ dit jaar gekozen voor het thema ‘vrijheid geef je door’ en alleen al daarom ben ik blij vanavond ook veel jonge mensen te zien, jonge mensen die er bewust voor kiezen vanavond even een stap terug te zetten, een stap terug uit dankbaarheid en respect voor hen die wereldwijd hun leven hebben moeten laten voor onze vrijheid.
En die stap terug is volgens mij af en toe nodig om ons volledig tot besef te laten komen welk offer de vele slachtoffers van oorlogs- of machtsge-weld hebben gebracht. Zodat wij morgen, 5 mei, heel bewust kunnen vieren dat we vrij zijn en vrij mogen leven in een land met vrijwel onbegrensde mogelijkheden.
Onbegrensde mogelijkheden, mogelijkheden zonder grens…., ligt daar wellicht de link naar ‘Vrijheid wereldwijd?’

En…, ik weet het, ik heb het vaker gezegd…., wat doen wij daar dan aan? Beseffen wij ons iedere dag weer dat wij zelf een grote bijdrage aan de ‘Vrijheid wereldwijd’ kunnen leveren door hetgeen we doen, hetgeen we zeggen, hetgeen we laten of wat we tonen? Zijn wij in staat het feest van onze vrijheid niet te vieren met een gebalde vuist maar met open handen? Open handen waardoor we in de gelegenheid zijn vrijheid aan de ander te geven, maar ook om vrijheid te ontvangen?
Zijn wij in staat onze deuren, onze ogen en onze oren open te laten staan zodat we ook ruimte geven aan mensen die anders denken, anders gelo-ven, een andere politieke of levensbeschouwelijke overtuiging hebben?
Beste mensen, ik wil best bekennen dat ik dat niet altijd even makkelijk vind. En daarom hebben wij elkaar nodig om elkaar aan te spreken de ruimte te blijven geven aan die vrijheid maar ook om elkaar aan te blijven spreken niet zóveel ruimte voor onze eigen vrijheid te nemen dat we de ander kwetsen, zó kwetsen dat hij of zij zich beperkt voelt in vrijheid en zwijgt…
Laten wij onze deuren open zetten zodat de adem van de vrijheid door onze huizen kan blazen en laat ons meegaan op die adem van de vrijheid, tot ver over onze landsgrenzen heen. Als individuele inwoner en als volk dat een taak heeft om te blijven werken aan vrijheid en een betere wereld. In Nederland, in België, in Europa en wereldwijd. Wij mogen in Nederland leven in het besef dat onze vrijheid gelukkig niet stopt bij onze voordeur, maar laat ons onszélf dan ook niet beperken door die voordeur.
Laten we volle ruimte geven aan de adem van de vrijheid, zodat de vrijheid doorgegeven zal worden. Niet alleen aan de jonge mensen maar aan ie-dereen die soms moeite heeft in vrijheid en met juiste proportie om te gaan met de vrijheid die ons gegeven is.
Laten we met elkaar ons best blijven doen, waardige ambassadeurs te zijn van de vrijheidsstrijders die we hier vanavond herdenken. En ik heb er enorm veel vertrouwen in dat we dat willen, dat we dat kunnen en dat we dat zullen doen. Ik heb er veel vertrouwen in dat we elkaar tegemoet durven blijven komen en elkaar de ruimte willen blijven geven. Ik heb er vertrouwen in dat we elkaar aan durven blijven spreken op ons vertrouwen in elkaar en ons vertrouwen in de uiteindelijke ‘Vrijheid wereldwijd’.

Zullen we het vuur, de moed en de geest van onze bevrijders ook het ko-mend jaar onze inspiratiebron laten zijn voor het overbrengen van de vrij-heid op elkaar, op onze kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen?
Laten we, waar ook ter wereld, elkaar inspireren onze vrijheid schouder aan schouder tegemoet te blijven lopen. En als één van ons even weg valt, dan veroordelen we dat niet. Maar enthousiasmeren we om weer naast ons te komen lopen, stapje voor stapje de vrijheid, wereldwijd tegemoet.
Dadelijk staan we twee minuten stil, we zetten even een stap terug om respect te tonen voor alle mannen en vrouwen die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid. Twee minuten die we symbool laten staan voor onze grote dankbaarheid voor onze vrijheid het hele jaar door.
Vanavond twee minuten stil en een stap terug uit dankbaarheid en respect om morgen met een grote sprong vooruit onze vrijheid te vieren en de ruimte te geven aan de adem van vrijheid, wereldwijd.
Dankuwel.

Hans Martijn Ostendorp
Burgemeester gemeente Bunnik