Door burgemeester H.M. Ostendorp van de gemeente Bunnik

Geachte aanwezigen, dames en heren, jongens en meisjes,
Goed om te zien dat we ook dit jaar weer met zovelen bij het Herdenkingsmonument Fort Rhijnauwen bij elkaar gekomen zijn om samen stil te zijn en te herdenken. Met elkaar zullen wij dadelijk in stilte de namen en levens herdenken van hen die –waar dan ook- hun leven hebben gelaten voor onze vrijheid.
Ik heet u allen hartelijk welkom op deze bijzondere, indrukwekkende en verstillende plek in onze gemeente Bunnik.

Een bijzonder woord van welkom voor de vertegenwoordigers van de Belgische ambassade, de Gedeputeerde van de Provincie Utrecht en, bovenal, voor de nabestaanden van de 52 –overwegend jonge- mensen van wie we weten dat ze hier op deze plek zijn gefusilleerd.
Door de bezetter doodgeschoten omdat ze zich wilden verzetten tegen het leven in een wereld waarin vrijheid niet vanzelfsprekend is. In grote dankbaarheid en met respect noemen wij zo dadelijk hun namen.

Beste mensen,
Het jaarthema voor 2016 luidt: ‘Geef vrijheid door.’
En toen ik dat thema, ter voorbereiding op mijn korte herdenkingsrede vanavond, tot me liet komen dacht ik natuurlijk aan de namen van hen die gestorven zijn hier op deze plek, en de miljoenen mensen die wereldwijd die de vrijheid hebben willen doorgeven, al ging dat ten koste van hun eigen leven. Door hén leven wij in vrijheid!

En als ik al die levens in het perspectief plaats van de discussie die de afgelopen dagen over het nut van herdenken is gevoerd, dan ben ik ontzettend blij dat er in Nederland nog steeds een grote meerderheid is die het herdenken op 4 mei op grote waarde schat.
Het herdenken van de namen van hen die voor onze vrijheid gestorven zijn als opmaat naar het feest van de vrijheid, morgen, 5 mei. Waar we met elkaar het vuur van de vrijheid zullen ontsteken.

Maar vuur heeft lucht nodig. En daarom is het juist nu nodig dat wij de vrijheid ademen, ervan spreken en hem koesteren. Juist in een onrustige wereldtijd als deze.
En als je nadenkt over de wereld en de tijd waarin wij leven dan brengt mij dat tot de vraag; ‘wat plaatsen we in het licht?’.
Conflicten, terreuraanslagen en grote vluchtelingenstromen, vragen veel van ons allemaal.
Maar…, laten we ons licht schijnen op de zorgen, de angsten en de verschillen óf laten we ons licht schijnen op de liefde, de reikende handen, de overeenkomsten en de mogelijkheden?

Zónder naïef te zijn of de oren en ogen te sluiten voor de zorgen en uitdagingen die er zijn, óók hier in Bunnik.
Ik geloof dat het verlangen naar vrijheid, het verlangen naar gekend te zijn en lief te hebben, universeel en onuitroeibaar zijn.
Laten we elkaar in dat verlangen vasthouden, schouder aan schouder, juist als de vrijheid op de proef gesteld lijkt te worden.
Wát plaatsen we in het licht?

Dames en heren,
Morgen vieren we onze vrijheid. Laten we bij het overbrengen van het vuur en de geest van bevrijding onszelf als vreedzaam wapen inzetten. Laten we elkaar bij de hand nemen en van land tot land de wereld intrekken met overtuiging, enthousiasme en geloof. Geloof in elkaar en geloof in een betere wereld. Ieder vanuit zijn eigen identiteit, ieder vanuit zijn eigen verantwoordelijkheid.

Als ons dát lukt dan doen wij recht aan de levens van hen die wij vanavond herdenken. Gestorven voor de vrijheid, gaven ze ons de vrijheid door.
Opdat wij nooit zullen vergeten.
Dankuwel.
H.M. Ostendorp